Geef niet op….
Er kwam een jonge vrouw bij mij op intake. Ze was samen met haar moeder gekomen want ze was zo nerveus. Ze vond het zó spannend dat ze aangaf het af en toe nodig te hebben om even weg te lopen uit het gesprek.
Moeder was hierbij een fijne steun voor haar.
De kandidate vertelde dat ze lang geworsteld heeft met het feit dat ze niet ‘gewoon’ kan werken.
Na diverse onderzoeken heeft ze de diagnose Autisme gekregen. Ze zegt zelf ‘ ik bén autistisch’. Waarbij sommigen de voorkeur geven aan ‘ik héb autisme’, kiest zij er bewust voor om ‘ik bén’ te gebruiken. Dit hoort bij haar, maakt haar tot wie ze is en dat is goed genoeg!
Onze gesprekken waren eerst live, daarna vaak online. Voor haar werkte dit goed, ze had dan ook minder last van zenuwen.
Na een aantal sessies waarin we elkaar beter leerden kennen en we hebben gewerkt aan haar ontwikkeling was het moment daar. We gingen samen op een sollicitatiegesprek bij een fantastisch bedrijf. Het was fijn om dit samen te doen, ik heb haar na het gesprek tips kunnen geven. En het mooie was eigenlijk, het waren minimale tips. Want hoewel zij zich onzeker voelde, kon ik haar terug geven dat ze het heel goed had gedaan en een uitstekende indruk had achtergelaten.
Helaas is ze het nét niet geworden i.v.m. te weinig werkervaring maar, het was een goed gesprek en zij was wel een hele mooie ervaring rijker!
Tijdens de ontwikkelsessies hebben we 1 ding met elkaar vast kunnen stellen, zij is een kei in illustreren. Dus daar ging de focus in sollicitaties naar uit.
Ze is vervolgens zelf gaan solliciteren en ook alleen een keer op gesprek geweest. We hebben vele opties besproken; Loondienst, ZZP’er, BBZ, of uiteindelijk in een andere branche solliciteren.
En elke keer wanneer ze weer wou sparren, planden we een online gesprek in. Ze had zelf de regie in handen. En toen kwam de dag, ze appte mij dat ze me graag face to face wou spreken. Op de app had ze namelijk al laten weten dat een sollicitatie had gedaan en ze op een tweede gesprek mocht komen. Dus een paar dagen laten sprak ik haar live. Toen vertelde ze mij dat ze een baan aanbod had gekregen in de grafische vormgeving! Oh wat was ik trots. In het gesprek dat volgde hebben we het baanaanbod uitgebreid besproken. Wat wilde ze wel, wat liever niet en wat voelde goed. Maar dat de werkgever háár heeft gekozen, ze kon het nog nauwelijks geloven!
Ik kan haar niet vaak genoeg laten weten hoe trots op haar ben. En nóg belangrijker; ze heeft dit helemaal zelf gedaan!! Aan het eind van het traject heb ik van haar een boekenlegger gekregen die ze straks in haar webshop wil verkopen. Voor mij een waardevolle herinnering aan deze speciale jongedame die van zover is gekomen. En dan nog eens…. Ik ben gewoon de eerste die een door haar zelfontworpen product van haar heeft mogen ontvangen. Ik zal deze altijd blijven koesteren.
Ik kan je vertellen; ik had tranen in mijn ogen staan, wat ben ik trots en wat was het een prachtig traject.
Saskia
Trainer/Coach
Inner-Aktie
